Dorota ma kota

 

Dorotka mnie wyróżniła w zabawie z pytaniami,  za co jej serdecznie dziękuję.
Zastanawiałam się czy w ogóle coś napisać, bo nie bardzo lubię tego typu zabawy. Pamiętam, jak byłam dzieckiem, były modne takie pamiętniki, w których odpowiadało się na zadane pytania. Boże jak ja tego nie cierpiałam, zawsze pisałam jakieś bzdury, niezgodne z prawdą. Może chciałam pozostać tajemniczą, nie wiem. Ale do dziś dostaję dreszczy na samą myśl o odpowiadaniu.

Dorotka kochana, zadała tylko jedno pytanie:

              Co chciałabyś usłyszeć u bram nieba na powitanie?

Dawno temu nie zastanawiałam się nad tym. I pewnie wtedy miało by to być: "Wynocha, jeszcze dla Ciebie zamknięte".
   Nadszedł jednak czas kiedy.... no cóż wtedy pewnie to miałoby być "Witamy serdecznie"
Dzisiaj wiem, że nie tęskno mi za powitaniem, wiem że wiele mam jeszcze do zrobienia.
Odnalazłam swoją pasję, pasję tworzenia. Nie ma znaczenia co tworzę, czym się zajmuję. Czy są to papierki, liście, pudełka, nie ważne. Ważne że wiem, że jestem kochana, doceniana. Że mogę pomagać innym, słuchać co mają do powiedzenia, dawać im kawałek swojego serca.
   Oprócz świata rzeczywistego, jest jeszcze świat wirtualny w którym nawiązuję wspaniałe znajomości i który daje mi też poczucie że robię coś pięknego.

  A jak przyjdzie mój czas, czas gdy stanę u bram nieba, chciałabym usłyszeć, że mnie witają, bo byłam dobrym człowiekiem. I że jest tam miejsce dla mnie.


To taka refleksja w dniu dzisiejszym, bo myślę że ci do których idę są już w niebie :)

Krzyż i kwiaty zrobione przeze mnie

 
Buziaczki *)